kesinlikle hastalıkların en kötüsüdür. çok yakınında olan birinin seni hatırlamayıp kimsin sen diye sorması kadar acı verecek bir şey yoktur. tedavisi de henüz bulunamamıştır. ancak ilaçlarla hastalığın ilerlemesi yavaşlatılabilir ama asla durdurulamaz. hasta son zamanlarında tuvalet ihtiyacını, yemek ihtiyacını gideremez. çünkü nasıl yapacağını unutmuştur. böyle bir hastalıktır. allah kimsenin yakınına vermesin. yakınları ve ona bakmakla yükümlü kişileri çok yıpratır. tabi ki manevi açıdan. ama yine de ara sıra birilerini, bir şeyleri hatırlaması yakınlarını çok ama çok mutlu eder. keşke 1 dakikalığına da olsa beni ben olduğumu bilerek öpse, sevse dersiniz. tabiki bu bir mucizedir.
bu hastalıktan korunmak için stresten uzak durmalısınız. beyininizi kullanmalısınız. eğer hergün aynı şeyi yapıp beyninizi kullanarak hiçbir şey katmıyorsanız gününüze, siz potansiyel bir alzheimer hastasısınız demektir. bulmaca çözün, bilgisayar oynayın, puzzle yapın ve en önemlisi hayata küsüp içinize kapanmayın. dertlerinizi anlatın gitsin. hafifleyin.
