çocuk hiçbir zaman eve geldiğinde mutfaktan gelen bir sulu yemek kokusu ya da ocak üstünde fokurdamakta olan bir tencere yemek bulamaz, onu her yere götüren teyzesi etrafındaki tüm arkadaşları tarafından çok uzun süre annesi zannedilir, onu yetiştiren kişi kimse o kişiye büyüyene kadar anne der, çocuk kendi evinde yalnız büyür. çocuk küçüklüğünde yaşadığı yalnızlık ve kafa karışmaları yüzünden sosyal bir travma geçirir, ileri hayatında bu ilginin yoksunluğundan kötü etkilenmiş bir şekilkde kötü zamanlar geçirir.
söz konusu olan anne, çocuğuna ayarımadığı vakti ve veremediği manevi değerlerin hepsini, annesini karşısına alıp ergenlik geçirmesi gereken yaşta onunla adam akıllı konuşan evladından anlar. anne oturur ağlar, üzülür, ne yapacağını bilemez, ama iş işten geçmiştir. çocuk erken olgunlaşır, yaşıtlarıyla anlaşamaz, büyükleriyle iyi geçinir, çok uzun süre çevresine nazaran farklı olmanın dezavantajlarını sürer.
kimseye nasıl anne baba olunur öğretilmiyor, ama veli adayları, çocuk yapmadan önce bunlara dikkat etmeniz gelecek nesiller için rica olunur. lütfen. başka çocuk üzmeyin bu denli...
