Bir zamanlar dünyaya gelmeye hazırlanan bir bebek varmış.Birgün Tanrı ya sormuş:
-Tanrım beni yarın dünyaya göndereceğini söylediler,fakat ben o kadar küçük ve güçsüzüm ki orada nasıl yaşayacağım?
+Tüm meleklerin arasından senin için bir tanesini seçtim.O seni bekliyor olacak ve seni koruyacak.Meleğin sana hergün şarkı söyleyecek ve gülümseyecek böylece sen onun sevgisini hissedecek ve mutlu olacaksın.
-Pekiii....insanlar ben bişey söylediklerinde dillerini bilmeden söylenenleri nasıl anlayacağım?
+Meleğin sana dünyade duyabileceğin en güzel ve en tatlı sözcükleri söyleyecek sana konuşmayı dikkatle ve sevgiyle öğretecek.
-Peki Tanrım ben seninle konuşmak istediğimde ne yapacağım?
+Meleğin sana ellerini açarak bana dua etmeyide öğretecek.
-Dünyada kötü adamlar olduğunu duydum,beni kim koruyacak.
+Meleğin seni kendi hayatı pahasına dahi olsa daima koruyacak.
-Fakat ben seni bir daha göremeyeceğim için çok üzgünüm.
+Meleğin sana sürekli benden söz edecek ve bana gelmenin yollarını sana öğretecek.
O sırada Cennette bir sessizlik olur ve dünyanın seslere cennete kadar ulaşır.
Bebek gitmek üzere olduğunu anlar ve son bir soru sorar:
-Tanrım eğer şimdi gitmek üzereysem lütfen çabuk söyle,benim meleğimin adı ne? + meleğinin adının önemi yok yavrum,sen onu ANNE diye çağıracaksın.....
anne kavramını en iyi özetleyen bir hikaye böyle bir varlığa düşkün olmak çok absürt olmasa gerek.
