düzmece bir tanımlamadır. sanki adam bin yıl önce yazmış o külliyatı. lan senin deden bile şahit olmuştur onlar yazılırken. bu kadar kısa bir zamanda sayılan sözde tahribatlar ancak yazarın hayal dünyasında kendini tatmin etmek istediği varsayımlardır. kitap yazılırken gözleriyle şahit olan ve ezberleyen isimler hala hayattadırlar. adam hayatını dine adayacak, dünyayı reddedecek, hiç bir çıkar peşinde koşmayacak ve ardından tahribata geçecek. yazarken bile parmaklarınız gitmiyordur klavyeye. ''nutuk'' isimli kitap nasıl inönü canavarlarına rağmen değişmeden kalabilmişse risale-i nurlar da o derece dokunulmamış eserlerdir. okuyan bilir, okumayan kalkıp burda cak cak konuşmaktan, konuşamamaktan başka iş yapmaz. koltuğuna yaslanır ve klavyenin kontağına basar. yazar da yazar. ama bilmez ki risale'nin ilk baskılarında yapılan imla hataları bile sonradan düzeltilmemiştir. kimse cürret edememiştir. abisi meydan boş değil, rahat ol sen.
