genellikle işçi çocuğu olan, varoşlarda büyümüş, okuma sıkıntısı çekmiş, hayat mücadelesine genç yaşta atılmış insanlardır uzman çavuşlar. çoğu köylüdür, saf temiz insanlardır aslında, çok ezilirler astsubaylar tarafından özellikle.
bir uzman vardı'ki hayatımın en zor yokuşunu tırmanmamı sağladı... adı vedat... sene 2007 bir intikal'de yaklaşık 8 saat boyunca yürüdük, zifiri karanlıkta ayağım bir şeye takıldı ve düştüm, dizim sivri bir taşa çarptı ama nasıl bir şiddet ve acı duyuyorum anlatamam ve akan kanları hissediyorum botun içine doluyor, hala izi vardır dizimde hatırası kalmıştır. tabi operasyon sırasında yürüyüş kolunda yere düşmeniz demek sıçtığınız anlamına gelir, öyle yok ben dinleneyim, yok benim canım acıdıyoktur, çünkü tim/takım/bölük duraklarsa, duran hedef konumuna gelecektir arazide.
kalktım ayağa yürümeye devam ettim, ancak öyle bir tırmanma yamacına geldik'ki ayak kaslarım gitmiyor artık yıkıldım yıkılacağım, bu vedat uzman; 1.90 boyunda devasa bir herif j.ö.h taburunda da görev yapmış bir komando, kendi elinde m4a1 olmasına rağmen benim silahımı'da aldı omzuna, sonra benim kolumdan tuttu ve bana destek olarak o tırmanmayı gerçekleştirmemi sağladı. ona her aklıma geldiğinde dua ediyorum, gerçi her mehmetçiğe ediyorum ama ona ayrı bir dua ediyorum her zaman.
uzman çavuşların bir çoğu kendi halinde ailelerden çıkmış, türk çocuklarıdır. bazısının dünya görüşü dardır ancak dünya görüşü çok geniş olan yüksek lisans mezunu andavallarıda görüyoruz. unutmadan söyleyeyim... bu poşet diye tabir ettiğimiz kesim, sivilde hep böyle anlatır, "uzman çavuşları siklemiyoduk yea" diye... ama ben uzman çavuş olmamama rağmen bu poşetleri sikliyordum bir güzel.
