aile, öğretmen, polis, asker, ağa, patron, müdür, paşa, devlet, din, büyükler, saygınlar, yaraklar ve kürekler eleştirilmez, bunlar "ayıp"tır, tabudur, yasaktır, şudur budur. peki eleştiri denen insan becerisi tatbik ve tecrübe edilmediği zaman nasıl bilinecek. bir sabah insanlar kalktıklarında birdenbire eleştirebilme yetisine mi sahip olacaklar. böyle bir şey mümkün mü? hayvanların aksine yürümeyi, konuşmayı, adabı ve hatta tuvalete gitmeyi bile öğrenmek zorunda olan insan evladı birden kendisine "türk" ya da herhangi bir başka x sıfat alınca kendi kendine yazılım yükleme yeteneğine erişmiyor ki. eleştiri ve kan çıkmaması için bununla beraber gelmesi gereken tahammül edebilme donanımları kültürel bir toplum politikası projesi ile hayata geçirildiği takdirde var olur, başka türlüsü siksen mümkün değildir, dünya ortadan yarılsa, gökler açılsa yine mümkün değildir.
ben mi öğreteceğim size bunları, ne otsunuz amk...
