çok bencilim. en azından şuan böyle düşünüyorum. insanlardan ilgi bekliyorum. istediğimi alıyorum ve sıkılıyorum. onlar bu sırada daha çok bağlanıyor. onlar da vazgeçtiğinde tekrar geri alıyorum. kısır döngü oluyor. suçluluk var içimde. ama bir türlü bundan kurtulamıyorum. deniyorum ama bir kişiyi asla aklımdan çıkaramıyorum. o mu sözlük o asla olmayacak biri. ben aslında normale dönmeye çalışıyorum, ama bu sırada bir sürü insanı harcıyorum. ama denemezsem normale dönemem ve denersem olmadığında o kişilere ne olacak bilmiyorum. böyle saçmasapan bir durumdayım. büyük ihtimal yarın unuturum, suçluluk bile duymam. ama ara ara hep hatırlayacağımdan eminim.
not: normalde bu kadar melankolik, depresif bir insan değilim sözlük. beni yanlış tanımanı istemem.
