aylardır dinlemeden duramadığım şarkı, hep yaptığım gibi bıkana kadar dinleyip sonra peşini bırakırım sanıyordum ama bırakın dinlemeyi bırakmayı, dışarda yürürken bile söylüyorum devamlı olarak. sadece müzikal olarak değili aynı zaman da sözleriyle ve lana'nın söyleyiş tarzıyla da kendisine kitliyor insanı bu şarkı. özellikle
"can you make it feel like home, if i tell you you're mine"
kısmı o kadar sade duyguların kelimelere dökülmüş hali ki duygulandırıyor insanı ve tabi lana'nın güzel yorumuyla ve klibindeki, gözleri dolmuşta gözlerini sizden kaçırıyormuşçasına takındığı tavırla aklımdan gitmeyen bir
"sometimes love is not enough and the road gets tough
i don't know why"
kısmı var tabi. unutmadan
"lost but now i am found,
i can see but once i was blind.
i was so confused as a little child,
tried to take what i could get
scared that i couldn't find.
all the answers, honey."
kısmıyla ise felsefe de yaparız demişler lana ve justin parker.
"come and take a walk on the wild side
let me kiss you hard in the pouring rain
you like your girls insane
choose your last words
this is the last time
cause you and i, we were born to die"
kısmıyla da son noktayı koyuyorlar zaten. Gerçekten sözü, müziği, derlemesi ve lana'nın sesi ve tarzıyla birleştirince olmuş denen bir şarkı. Albümde fena olmayan başka şarkıları da var. genel olarak bir born to die değiller tabi ama gayet hoş bir albüm.
