Sevdiğim! Daha önce hiç yazılmamış cümleleri yazmak isterdim bu satırlara. Hiç söylenmemiş kelimeleri söylemek isterdim sana. Ama aşk adına o kadar çok şey yazılmış ki ben tekrara düşmekten alamıyorum kendimi.
Sen hayatımdaki en değerli şeydin demeyeceğim çünkü sen hayatımın ta kendisiydin. Her baktığımda gözlerine ruhum bedenimden ayrılıp göç ederdi adını bilmediğim uzak ülkelere. Kalbim kanatlanırdı gökyüzünde. Cenneti görürdüm dudakların dudaklarıma değdiğinde.
Çok özledim. Biliyorum bu çok basit bir kelime. Ama özledim, başka türlü tarif edilmiyor işte.
Ağlamak istedikçe buraya yazıyorum seni. Bu kelimeler, bu cümleler gözyaşlarım sanki. Özledim. Bir yolu olsaydı bunu sana söylemenin. Ellerinden tutup gel benimle demenin. Son bir kez olsun bakabilseydim gözlerine. Kimbilir belki son kez görürdüm cenneti. Kendi cehennemim senin cennetine o kadar uzakta ki. Bu cehenneme düşeli o kadar uzun zaman oldu ki.. Bazen anımsayamıyorum gözlerin, gülüşlerin, sesin.. Hayal meyal hatırladığım bir cennetin kayıp anahtarıydı sanki. Ve kayboldu cehennemin dipsizliğinde. Belki de ben kaybettim bilmiyorum, tek bildiğim şimdi cennetin benden ne kadar da uzakta olduğu. O içinde güneşin doğduğu gözlerinde, bütün ölmüş senfonilerin hayat bulduğu sesinde, dokunmaya korktuğum ellerinde kaldı. O cennet yıllar önce gördüğüm bir düşte kaldı. Şimdi ben ne elimde bir mum ışığıyla bulabilirim onu ne de döktüğüm gözyaşlarıyla.. benim cennetim sende kaldı.
Ben ölüyorum. Ölmeden önce son kez görebilecek miyim cenneti? Bilmiyorum. Sadece ölüyorum. Neyin var diye sorma bana. Sen yoksun ya. Ne zaman hayal kurmaya çalışsam hayaletin beliriveriyor gözümün önünde. Sonra bir şeyler parçalanıyor içimde. Nefes alamıyorum. Sanki sen çoktan ölmüşsün ben kazmışım mezarını yüreğime ama bir avuç toprak atamamışım üzerine. Çürüyüp gidiyorsun öylece.
Gelsen sanki, elini kolunu sallayarak hiçbir şey olmamış gibi çıkıp gelsen. Öldüğünü sandığım aşka hayat versen nefesinle. Ben senden kalma birkaç tozlu hatıraya tutunmuş ölümümü geciktirmeye çalışıyorum çaresizce. Belki hayallerim öldü, düşlerim öldü ama hala yaşamaya çalışan umutlar var içimde. Neye inanıyorum biliyor musun? Ben ölmeyeceğim o cenneti son kez görmeden gözlerinde.
