hayal mayalde olsa hatırladığım anılardan biridir.
yanlış hatırlamıyorsam ortaokuldaydım. Sonlarıydı. Sınıfın cılız çocuklarından biriydim. Ön sırada oturan çocuk bana atar yapmaya başladı. - Pek kavgacı olmadığım için beni ezik görüyorlardı- kafasını sıraya koymalar lanlı lunlu konuşmalar derkek sinirden sırtına yumruk atmıştım derste. O da iyice artistlendi tenefüste görüşeceğiz demişti. Sabrın sonu bir yere kadar tabi. Hoca sınıftan çıktı bu çocuk üzerime yullandı uyardım yapma diye dinlemedi. En sonda bir saldırdım tekme tokat zor ayırdılar. Bir daha da artistlenemedi.
Ana fikir : kendini ezdirmeyeceksin ki ezmesinler !
