dostoyevski'nin gerek baba karamazov, gerekse üc biraderlerde ve smerdyakov'da kendisini anlattiği ve en son olarak zoisima dede olarak arz-i endam ettiği hayat mucadelesinde büyük bir ustalikla kaleme aldiği eserdir.
büyük kardesin polislerce ebelenmeden önceki basindan gecenler olsun, zoisima dedenin hayatini anlattiği bölümler olsun hatta ve hatta ivan'in seytanla yahut bir hayalle görüsmesi olsun takdire sayan ve ögretici bölümlerdir.
kitabi -daha dogrusu kitaplari- büyük bir azim ve inatla bitirdiğim vakit son yazisini görünce bunca cabaya değdiğine idrak etmiştim.
