densizliktir. ne eşe ne anaya hiçbir kadına sen kötü yemek yapıyorsun denmez. zira kadınların yüzde %99,7'si kendi yemekleri beğenilsin ister. ister ev hanımı ister çalışan olsun. yemeklerin kötü dedin mi idi kadının dünyası başına yıkılır. bizim iş yerinde vardı bi teyze eksik olmasın. ömrümde yediğim en kötü yemekleri yapardı. dünden kalma ıspanağı çorbaya , çorbayı ana yemeğin suyuna, nohut tanelerini çorbanın içine boca ederdi... daha saymayayım. bi gün yemek artsın ertesi gün sıçtık demekti yani. az bir şey yiyip kalkardık, haliyle her gün yemek artardı. bu yüzden hemen hemen her gün çok kötü yemekler yedik. ama bir gün olsun "yahu kadın bu nice yemektir böyle" demedik. eğer yemek yüzüne bakılamayacak derecedeyse : "abla eline sağlık" , eh işte gideri varsa : "abla yemek güzel olmuş", az bişey tad aldıysak "ooo süper yemek haa" dedik. kadın bir sevinirdi anlatamam.
