O yıllara baktığımda böyle farklı bi ruhu vardı bunun. Türklüğün birleştirci gücüyle bağıra bağıra söylerdik. Sağımda kürt, solumda laz, ben arnavut. Hepimizi tek millet gibi görürdüm anlamazdım ırk, din, meshep nedir. Hepimiz heyecanla okurduk. Bayrağa karşı hazırolda okurduk. Böyle bunu yapa yapa bayrağa, vatana, atama saygım ve sevgim arttı. Bu hislerin altından kalkamaz kalemim. Yeni nesilde öğrenmeli saygıyı. Soğukta bu marşı okuyarak sarıkamış şehitlerini anlamalı..
