zordur en başlarda üniversiteye alışmak; özellikle de büyükşehirden gelindiğinde, sosyal anlamda zayıftır, halk gezmeyi pek fazla sevmez, gezenlerse üniversite öğrencileridir, halk öğrenciyi de pek sevmez para gözüyle bakar öğrenciye, kampüs içinde minibüslerin öğrenciden para alması bundandır. ama çevre oluşmaya başladıktan sonra koymamaya başlar bu problemler kişiye. bir minibüs şöförüyle kavga etmek an meselesidir, ama aynı zamanda sevinilir minibüsler yenilendiğinde, bir nevi küçük şeylerle mutlu olmayı öğrenir insan, kat ve kat daha büyük bir alışveriş merkezi bilinmesine rağmen, şehirde açılan minicik bir alışveriş merkezi bile mutlu etmeye yeter. üniversite iyidir, güzeldir, gün geçtikçe güzel taraflarını görmeye başlarsın zira ayrıldığında elinde kalan sadece anıların olacaktır. pozitif bakmak lazım içinde bulunulan duruma, bir gün çekip gidilecektir, anıları toparlamaya bakmak lazım geç kalmadan.
