"Uluslar arası sulardayken baskın yedik. israil askerleri, arkadaşlarını koruma adı altında rastgele ateş açıyorlardı her yöne. Bizler de kendimizi savunuyorduk. Ellerinde silahları vardı ve sonrasında bize üstün geldiler. Ama yine de bize yaklaşmaya çekiniyorlardı. Bir kişiyle birkaç asker ilgileniyordu ve hareketleri ürkek, gözleri korku doluydu askerlerin. O an anladık ki, israil askerlerinin güç ve becerisiyle ilgili anlatılan her şey koca bir yalanmış."
"Bizi cezaevine attılar. Daha koğuşlara, hücrelere atılmamıştık. Gemide olduğumuz halde neler olup bittiğini, kaç ölü kaç yaralı olduğunu hâlâ bilmiyorduk. Bulunduğumuz alanın duvarında dört tane ankesörlü telefon vardı. Telefonları görünce hepimiz telefonlara koştuk. Tabii telefonların hepsi bozuk. israil askerleri uzaktan bize bakıyorlardı.
Sonra bir irlandalı solcu aktivist, gayet ciddi bir şekilde ankesörlü telefona gitti, ahizeyi eline aldı ve numaraları tuşlayarak bağıra bağıra annesiyle konuşmaya başladı. israil askerleri onun konuştuğunu görünce, yanına gidip telefonu elinden alıp onu susturmak istediler. Ama o direniyor, bağıra çağıra annesiyle konuşmaya devam ediyordu. irlandalı daha sonra direnmeye son verip ahizeyi bıraktı. Elbette ki telefon bozuk olduğu için hiç kimseyle konuşması mümkün değildi ama israil askerleri bunu bile anlayamadı. işte israil askeri bu!"
