dumanlardan kendime merdiven yapsam, uzansam gök yüzüne,
gecenin karanlığından başlar sabahın ilk ışığına yetişirim.
uzay boşluğunda bu dünyanın kaybolmadığı söylenen sesleri duyarım belki,
belki de küçükken parmaklarımdan kayıp giden balonumu bile bulurum.
sonra dönüp aşağıya bağırsam istikbal göklerdeymiş oğlum hakkaten diye.
