karşınızdakinin nasıl bir insan olduğunu daha doğrusu insan olmadığını anladığınız andır. sonra dersiniz uzaktan ne kadar da çok adama benziyordu. ama değilmiş işte. sen sev, geber aşkından, ömrünü ver bir tebessümüne o gitsin onu senin dörtte birin bile sevmeyen bir kızla seni aldatsın. intihar edilesi bir durumdur. o kızı da, aldatan şerefsizi de taksim'de kurşuna dizdirmek gerekir. tabi kıyamazsınız o başka. sinirden deliye dönseniz de, ağlamaktan göz pınarlarınız kurusa da o aşık olduğunuz mala kıyamazsınız. öyle insanı mahveden bir duygudur işte. ayrılalım dese bu kadar koymaz insana. ama bu düpedüz şerefsizliktir. insanın ne aşka inancı kalır, ne sevdiği insana güveni ne de yaşama sevinci.
