uzunca bir süredir yazmadığım canım dostum. şimdi geçmişte yazdıklarını ve sana yazdıklarımı okudum. ne sevindirik, ne şapşal hallerimiz varmış yauw. hepsi hala ne kadar canlı. sanki dünmüş gibi.
yaşamlarımız değişiyor, ikimizinde koşuşturmaları, telaşları var. hatta çok farklı birbirinden. ama aklımız birbirimizde hala. önceleri düşünürdüm hep. mutlaka bir gün ayrılırız. birbirimizi ihmal ederiz diye. ama tam tersi oldu. sanki birbirimizin annesi gibi merak içindeyiz. telefonda sesi kötü geldi iyi mi acaba, canı sıkkındı naptı acaba, geleneksel sınavlarından birindeydi nasıl geçti ki, gibi sorularla hala birbirimize bağlıyız. kopmadık. bilmiyorum sebebini. her sıkıntımda, her mutluluğumda yanımdaydın be canım. hakkını nasıl öderim bilmiyorum.
ailelerimizin bile bilmediği şeyleri sadece ikimiz biliriz. neden hoşlanırız, neyi sevmeyiz, bir kaş kalkışıyla ne demek isteriz... hayatımdan hiç eksik olma. şu değersiz insanlardan ve dost görüntüsünde olan yalakalardan uzak kalalım hep.biz bize yeteriz ha. ne dersin teyzoş.*
