yıllardır galatasaray'a ne kadar da haksızlık ettiğimi anlamama sebep olan kulüptür. beşiktaş'ın şampiyonluğa oynadığı yıllarda ne kadar çirkefe yattığını, sahada oyuncuların yaptığı çirkinlikleri, sadece fenerbahçe'nin türkiye kupasını kazanamamasına sevinebilen bir taraftara sahip olması zaten çoğu şeyi açıklıyor. insanda biraz utanma ve akıl olsa kendinden 5 fazla şampiyonluğu olan fenerbahçe'ye türkiye kupasının yıl hesabını yapmaz zaten ama kapasite olarak bu insanlarda onları beklemenin lüks olduğunu farkettim. yıllardır saygın bir takım olarak gördüm beşiktaş'ı, duruşuna, fikrine, sevgisine hep güleryüzle baktım. fakat sonrasında federasyon başkanıyla yakın ilişkileri, şampiyonluk hedefi koymaktansa, feneri şampiyon yapmama hedefi koyan bir camia olması işin rengini değiştirdi. saçma işlere bulaşmaya başladılar. bir de utanmadan komik tişortlar giyer bu takım taraftarları. ''şerefimizle oynadık, hakkımızla kazandık'' diye. insanda biraz utanma olur onu giyerken. erciyes şerefsizliklerle mi geldi oraya, ya da erciyes'in verilmeyen penaltısına ne oldu, selçuk dereli bir şey ifade etmiyor mu bu insanlara. şimdi çıkıp bir taraftar körü körüne bu yazdıklarıma kendince ayar verecek adım gibi eminim. ama bu türkiye neyin ne olduğunu çok iyi biliyor. haluk ulusoy'dan öğrenmiş olacaklar ki, her maç sonrası şeref, hak, delikanlılıktan bahsediyorlar mahalle ağzıyla. neyse ki fenerbahçe bu camiaya sus işaretini bizzat inönü'de yaptı da, hiç değilse kuru gürültü yapan insanların biraz sesi kesildi, rahatladık. son olarak galatasaray'a ve taraftarına yıllardır yaptığım haksızlığı farkettim, beşiktaş sayesinde ne kadar görgülü ve şerefli olduklarını ve ağlak olmadıklarını anladım. tüm galatasaraylılardan özür diliyorum.
