Yiyecek yemeği, ekmegi olmayan, ya da belki yaşlılık vs nedenlerle yapmakta zorlanan insanların ramazanı dört gözle beklemesidir.
Düşünüyorum da ne güzel bir şey onlar icin. Herkes onları hatırlıyor. Belediyeler iftar çadırları kuruyor. Dev kazanlarda yemekler pişiyor. Bazı belediyeler tarafından evlere kadar servis ediliyor. Üstelik belki de yılda ilk defa kendi ihtiyac duymadıklarını degil, en güzellerini veriyor herkes onlara. Kuru bir ekmek degil, pilav, et, kebAp, sıcak çorba vs. Kimseye sormadan, el açmadan, istemeden girip yiyebilmek ne güzeldir iftar çadırından. Herkes tarafından eskisine nazaran daha bı hoş karsilanmaktan, daha büyük istekle yardım ellerinin uzanmasindan ne kadar da mutlulardir kim bilir?
Ramazan amacına boyle ulaşıyor sanırım. Ve belki de en güzel, en anlamlı ramazanı onlar yaşıyor. Kim bilir?
