saçma sapan bir konu ve karışık tabii ki deyip uzatılmasa da olur esasen bu konu, basitçe anlatalım.. fakat işin incelemesine girecek olursak biraz insanın yaşarken geçirdiği değişimden de bahsedelim. malum akıl ve düşünme gücü, beyin ve beynimize bilgi depolamak gibi özellikler bizlere verilen belki de en büyük nimet ve bu özelliğimiz ile bizleri hayvanattan ayıran yücelten tek gerçek olan bir kavramdır. insanlar bu özelliklerini kullanırlarken hep bildiklerinden ve öğrendiklerinden yada tecrübelerden yola çıkarak hareket ederler ona göre kararlar alıp harekete geçerler. konuyu şimdi biraz derin olarak saptırmaya başlayalım, küçük yaşlardan itibaren insanlar okul okutulup hayatın içindeki yerlerini almaya başlıyorlar ve yetiştiriliyorlar, hayata hazırlık aşamalarını bir bir geçerek belli bir zaman sonra aldıkları diplomalar hayatta ki kimlikleri oluşturmuş oluyor, yada okuyamayan ve tahsil göremeyen bir insanın penceresinden bakacak olursak, bu insanda en azından hayatta ki yaşama alanını illa ki bir iş hayatı ile ve kendisine hayatın kurallarını bilmesi kadarı ile öğreniyor ve bir şekilde tutunuyor. ve esasen işin bundan sonrası asıl meseleye açılan kapının ışıklarını bizlere göstermeye başlıyor.
diyelim ki buraya kadar olan kısım da büyüdük yetiştik adam olduk ve bizler artık bir bilen ve hayatın içine giriş yapmış birer insan olarak yaşıyoruz. peki ya bundan sonrası?, aslında insanların nedense birbirlerine bakarak alıştıkları bir sorun gibi olay meydana buradan sonra çıkıyor o da ezbere yaşama geçiş devresi, bu geçiş ki sanki herşey buraya kadarmış gibi, insanlar bu duygularına kapılıp ve ayrılmayı seçmeyip alışırlar üstelik, şöyle ki; işim olsun da gerisini ne yapacağım, bir evim birde mutlu mesut ailem ağrısız başım sözünü söylemek meşhurlaşmış bir istek ve sanki buraya kadar zaten öğrendiysem yeter der gibi, ne yapacağım bundan sonrasını öğren öğren de ne olacak sanki mantığı ile hayatlarını sürdürmeyi seçer, koyun gibi gidip geldiği okulu da bitti kurtuldu nede olsa!, ve bir iş buldum diye hayatlarının emelinede ulaşmışlar sayarlar kendilerini ne ala!, o okuyamayan çocuk ta nede olsa bir iş sahibi olmuştur kendine yetecek kadarda bilgisi varsa değme keyfine öyle ya!, ama sorsan ne bir kitap bitirmiş nede benim gibi 2 kelimeyi bir araya getirememesi yetmez gibi ukala şekilde ne yapacağım ki ben bitti gitti işte hayat bu benim bildiğimin yettiği kadar demeyi yeğler!.
kötülüğe geçiş;
işte işin bundan sonrası insanoğlu için çıkarcı ve menfaate dayalı bir yaşam biçimine dönmeye başlıyor,
ben anlamadım bu işten bir şey!
her insanın aslında fıtratın da kötülük olmaz allah insanı kötü yaratmaz bu sebeble de insalar kendileri bu yolu seçip kötüleşirler, ne yazık ki bugün yaşanılan dünya da artık kötülük hakim ise buna sebeb yine bizleriz.. evet ne demiştik artık büyümüştük!, geriye kalan tek şey olan ailemizi yuvamızıda kuralım hemen onuda kurduk, herşey hakkımız da ne kadar güzeldir değil mi? peki çok güzel hiç bir yanlış yok bu işde, ama bundan sonra ne olacaksa olacak kötüleşeceğiz artık çünkü geç bile kaldık aslında kötüleşmek için hemen o zaman acilen kötü olalım birden bire hemde nasıl!, sırf kendi hayatımızın zevkleri için yaşayacağız mesela!, çocuklukta kalan herşey bitecek misal saf bakışlar, temiz duygular, sonra sadece işe gidip gelen bireyler haline döneceğiz sadece kendi ailesini düşünen insanlar olarak!, geçmiş hemen unutulacak öğrenilmiş şeyler bize yetecek ve herkesle hemen kavga edebilecek şekilde olup sadece benim hayatım benim canım niyetin de olacağız pekte uzun yıllar beklemeden bunları olmak için!, peki bu mu olacaktı hayatımızın doğrusu sizce?, buraya kadar ilerlemek miydi hayat?, ben alıcağımı aldım kapatır kapımı otururum evimde mutlu mesut ailem ile yaşarsam banane diğer insanlardan mıydı?, hani o okul da bizim kollarımıza yardım kolluklarını takarlardı hemen ne çabuk unuttuk, daha dün sıçtığımız boku ve temizleyen annemizi!, öğretmenlerimiz bizlere binbir ders vererek insani duyguların altını çize çize bizlere sağ duyulu birer insan olmayı öğretmediler mi?, yoksa benmi kaçırdım kötü olma dersi vardı da!?, ama yok biz anlamadık ki bunlardan bize okullarda küfür etmeyi öğretmişler gibi, kavgacılığı ve agresifliği, inanan ve inanmayanlara saygısızlığı, sabaha kadar içmeyi, içip kadın dövmeyi yetmedi boktan hayat içinde yaşamayı say say bitmeyecek kadar boş işleri öğretmişler öyle ya bizlere ?!, neden acaba böyle olduk durup dururken?, hırsımızın kurbanlarımıyız acaba çok?, bu hırsımız neden iyi yönlerde tersine dönmüyor hiç? küçükken hepimize vurdukları iğnelerdenmi geçti acaba içimie kötülükler? yoksa hep vardı da belli mi etmedik büyüyene kadar? sorular sorular..uzatarak bir yere varılmayacak..
velhasıl 3 satır ama içi boş bir yazıyı bu kadar uzatmaya gerek yok zaten anlamsız bir yazı sonucunda ortaya çıkan şey şudur ki insanlar isteyerek kötü olurlar iyi olmak zor gelir korku dağları titretir insanı gebertir.. ve çok gariptir ki herkes haklıdır bu dünya da. aman canım boşverelim neyse içelim güzelleşelim bizeneymiş. haydi şerefinize...yaşasın kötülük..
