ruhun bilmem kaçıncı katmanında, kaçıncı örülmüş tabaka, karanlığa karşı; hissizleşmek. duygusal melodilerin ritimleri tın tın eder sadece. sesler uğultudan ibarettir. görüntü miyop uzaklığında. yaşananlar sis olup çökünce gözlere, ağıtların yerini som yalnızlıklar alır. alıp götüren şarkıların yerini, alıp götürdüğü yerler alır. bir yer ki orada hareket yok, duyulan ayak sesleri yok. bir karanlık var ve karanlık şanını yürütür hayattan elenmiş kırıntılarıyla ruhun pervasında. burası, süzülmüş yaşların birikintisinden oluşan senaryosu tükenmiş bir hayat.
