uludağ üniversitesi-terminal (bursa harici her yerde bunun ismi otogardır.) arasında çalışan, bu mesafeyi minimum 1,5 saatte -en azından 2003 e kadar öyleydi- alabilen, hatta uzun bi süre içerdeki iğrenç koku dolayısıyla kanalizasyon borusu geçtiğine inanmaya başladığım, hayatımın 3 yılını haftada 2, ayda 8 kez (bu da yaklaşık 936 saat yapıyor) olmak üzere (bkz: istanbul daki sevgili) içinde geçirdiğim sonraları kendimi (bkz: doksan iki) numaraya terfi ettirdiğim otobüs hattının ismi olur kendileri. işte buna denir doksan üç.
