Güneş doğudan doğar batıdan batar. Neden doğuyor bu güneş ve neden batıyor? Güneşin her batışını doğuşu takip ediyor. Her batışını ise doğuşu.
insanlar çok çabuk yitiriyor umutlarını. Hemencecik havlu atıyorlar. Peki ya bunun sebebi ne? Bu cevap üzerinde günlerce aylarca hatta ve hatta yıllarca düşünmenin bir manası yok. Tek sebebi korkumuz. Arzularımızın önüne korkularımız geçiyor ve biz de buna izin veriyoruz. Hayatta bir şeyleri yapmaktan korkuyoruz, yapamamaktan korkuyoruz. ihtimaller üzerinde durmak bile ürkütüyor bizi. Canımız yanmasın diye insanlardan kaçıyoruz. Ya yapamazsam ya olmazsa diyerek hiçbir şey yapmıyoruz. Ama böyle davranarak sadece ve sadece hayatımızı kısıtlıyoruz, sınırlandırıyoruz. Hayata mesafeler koyup duvarlar örüyoruz. Hayırları göze alamadığımız için evet diyemiyoruz. Göze alamadıklarımızın bizim hayatımızdan neleri götürdüğünün farkında bile değiliz. Sözün özü korkarak yaşıyoruz ve hayatı seyrediyoruz.
Yeni güne bir şeyleri değiştirerek başlamak istiyorsak korkularımızdan kurtularak başlamalıyız. En çok korktuğumuz şeylerin denemeye değer olduğunu da unutmamalıyız. Güneş doğuyor ve batıyor; güneşin batmasıyla gün bitmiyor. Sadece dünyaya karanlık çöküyor. Fakat içimizdeki dünyaya değil. içimizdeki dünyayı her zaman aydınlık tutmak bizim elimizde. Dünyamızı aydınlık tutacak şey ise umudumuz.
impossible is nothing even the word itself says i'm possible. Umut umutsuzluktan doğar. Unutmamalı insanoğlu: imkânsızlığın içinde bir imkân umutsuzluğun içinde ise bir umut var.
