insanin cikmaza girdigi andir ve bu durumdan cikmasi gercekten cok zordur..bu duruma düstügü zaman insanin elinden hicbirsey gelmez olur..sevdigi insanlar, arkadaslari ,sevgilisi, ailesi kimse yaninda yoksa yapayanlizsa bu durumdan cikilmasi imkansiz gibi oluyor. sanki her zaman bu durumda olacakmis hissi uyandiriyor. konusacak , derdini anlatacak ve seni dinleyecek kimseyi bulamiyorsun. yardima muhtac oluyorsun ama yardim alicak kimseyi yoktur yaninda..kendi kendine düsünmekten baska bir caresi yoktur..güzel seyler hayal etmeye calisirsin basarmak icin icinde inancin olmasi lazim düsünürsün düsünürsün..cikar bir yol ararsin kapilar ardina kadar kapanmistir. tipki bir farenin kapana kisildigi an'a benzetirsin hayatini..elinden gelen hicbirsey yok. ümidini yitirme yeter.
