lan durun ben size bunu anlatıyım. bak ciddiyim, psikolojik bir tahlil yapayım.
şimdi bu işler sarpa sarmaya başlayınca, yani din-allah-kitap dedikçe kakalandıkça, birileri kahraman olmaya başladı. imam değil vaiz. bak derece o yani. neyse bunlar doğuştan kerametliler. büyük alimler. asrın en büyükleri bunlar.
sonra bu coğrafyada başkalarının da işleri ters gitti. din devleti olan veya diktatörlük olan yerlerde işleri kolaydı. buralarda o hesaplar tutmadı. çorum, maraş, en son sivas madımak...
dolayısıyla devletin bir din devleti haline gelmesi gerekiyor. eğer oraya evrilirse anadolu, pek ala biri ötekini istemeyeceği için bölebilirler. işte bugünlerde suriye'de yapılmak istenen gibi. dün ırakta da yaptılar. afganistan'da da...
işin bu tarafındaki çakal, sam amca'nın kendisini aradığının farkında. onun işini ben görürüm, o da benim işimi görür hevesinde. biri birini iktidar (muktedir) yapacak, öteki kontrol edebileceği ve tam da istediği gibi bir din zeminini yaygınlaştıracak. isa'yı bekleyen, hz. resulullah'ı zikretmeyen, papa'nın elini öpren bir islam...
lan bunlar zaten bildiğiniz işler. biraz filmi ileri saralım. bak yazılar çıkıyor şimdi. biz o coninin götüne tekmeyi basarız. coni o zamana kadar diyalogcunun mezardaki ebesinin ebesini bile öper. geçen sefer ses etmedik ama bu sefer eğer olursa, onun ebesinin ebesinin ebesini öpmeyen saf anadolu delikanlısına da yazıklar olsun!
