güzel bir aşk filmiydi sıkılmadan izledim diyebilirim. ne çok kısa ne de çok uzundu.. tekrardan belirtmeliyim ki ryan gosling sanırım beni her filmde etkileyecek. her rolü yaşıyor bu da filmden daha fazla haz almama sebep oluyor.
hiç şaşırtmayan, durağan, klişe olayların vuku bulduğu bir filmdi, çarpıcı hiçbir yanı yoktu ancak bir şeyin bilincinde olduğumu belirtmek isterim; aşık dimağı kesinlikle etkisine alacak olan öğeler taşıyordu. bu nedenledir ki aşık tiplerle karşı karşıya bu filmin aslında ne kadar bayağı olduğu tartışılamaz.
öte yandan filmin övülecek tek yanı gerçekçi oluşudur. öyle gerçektir ki senin, benim ve onun aşk yaşantılarından olmuş ya da olacağa en yakın kesitler içerir. genellikle de bu kesitler kötü kısımlardan oluştuğundan daha fazla ilgi çekici hale gelmiştir.
film izleyicilerinden erkekler, muhtemelen filmdeki erkeğe haksızlık yapıldığını düşünecek iken, kadınlar ise tam tersini düşünecektir. birisi hayatını başkası tarafından hamile bırakılmış bir kadının kollarına bırakırken, diğeri geçmişin pişmanlıklarıyla birlikte bir uzaklaşma arayışına girmiştir. elbet ikisinin de haklı olduğu yönler vardır ancak ben tüm bu kavgalar ve sorunlardan şunu çıkarıyorum; 2 insan normal bir şekilde sonsuza dek anlaşamaz. o halde uğrunda kendinizi kaybettiğiniz aşk, en ufak rüzgarda dağılabilecek sigara dumanından öte bir şey değildir. küçük bir miktar mutluluk, çoğu keder ve hüzün. şu da kesindir ki, iyi başlayan şeyler iyi sonuçlanmaya biliyor. aslında dean karakteri herşeyi özetlemiş şu laflarıyla..
bilmiyorum bence erkekler kadınlardan çok daha romantik. biz evlendiğimizde, sadece tek bir kadına bağlı oluyoruz. kayıtsız şartsız. biriyle tanışıyoruz, "eğer onunla evlenmezsem, aptalın tekiyim o harika biri" diyoruz. ama kadınlar, ihtimaller arasından en iyisini seçiyorlar. evlenirlerken daima, acaba iyi işi var mı diye bakıyorlar. hayatları boyunca durmadan beyaz atlı prenslerini arıyorlar.. sonra da gidip, iyi işi
olan biriyle evleniyorlar.
