bu alet hiç kapanmazdı. Sabahtan akşama kadar kardeşimle ben oynardım. Sabah uyandığımda dayımı commodore 64 umun başında görürdüm. Ulan koca adamsın, evlisin barklısın. Bırak çocukar oynasın di mi ? 2-3 hafta devam etti bu durum. 2 gün dayım uğramayınca çok sevinmiştim. sabahım 6sında uyanıp akşama kadar başından kalkmazdım. Sonra annemle babam da o furyaya dahil oldu. Aylarca, yıllarca hizmet etti bize. Eşek kadar adaptörü vardı. Deli gibi ısınırdı. Hiç yakmadım onu. teybi 2-3 defa bozuldu, ama babam tamir ettirirdi. Taşınırken aldığı bir hasardan dolayı bir daha hiç açılmadı. O tamirci senin bu tamirci benim dolaştık babamla. Artık miyadı doldu dediler benim ilk sevgilime. Yenisini verelim dediler, Amiga 500. istemedim. Ne o öyle disketli filan. 2-3 yıl piyasada ikinci elini aradım, bulamadım. o boşluğu micro genius denen dallama atari almıştı. Bir gün bir arkadaşım "commodore u ver bana, ben yaptırcam" dedi, salak gibi verdim, o da yaptıramamış, benim aşkımı, ilk göz ağrımı çöpe atmış :( gözümden 2 damla yaş aktı. sevgilimi öldürmüştü, ona bir daha kavuşamayacaktım. Ondan geriye 4-5 kaset kaldı. Bakar bakar eski günleri yad ederim.
