12 yaşımdan liseden mezun olana kadar küçük ibo olarak anıldım sözlük.
ilkokulun 5 sene olduğu zamanlarda başladı herşey. mezuniyet törenimiz vardı. ben de zafer peker'in diyemedim şarkısını söyleyeceğim. neyse bol bol dinledim, sözlerini yazdım, ezberledim güzelce söyledim. okuldan mezun oldum. diyemedim'i söylemem tutmuştu. beğenmişti herkes. o gazla bütün yaz şarkı söylüyorum. eve kasetler aldırıyorum. harçlığımdan biriktirip küçük ibo kaseti almışım. (kafama sıçayım. şimdi kardeşim alsa basarım kalayı).
anadolu lisesine yeni geçmişim 5. sınıftan sonra. 12 yaşlarındayım. küçük bir kız çocuğu da popüler o zamanlar. yaz bitti. okul da yeni başlıyor. müzik dersi vardı. öğretmen ödev verdi herkes bir şarkı ezberleyip gelecek. müzik öğretmenimiz herkesi tanımak istiyor.
ben de küçük bir kız çocuğu'nu ezberlemek istedim. dayımın almanya'dan getirdiği de mikrofon vardı. okuldan geliyordum bunu çalışıyordum. ev yankılanıyor. kendime de küçük ibo havası veriyorum. tam bir mallık.
ders günü geldi. millet hakan peker, mustafa sandal, barış manço, çelik veya tarkan şarkıları falan söylüyor. sınıfta alkış gırla. herkes eğleniyor. bende de heyecan var. ben geldim bu şarkıyı söyledim. bütün sınıf güldü. öğretmen şarkıyı yarıda kestirdi beni yerime oturttu. ondan sonra 7 sene okulda adım küçük ibo olarak kaldı.
