--spoiler--
acı dolu günleri inkar etmiyorum; izlerini madalyalar gibi taşıyorum içimde.özgürlüğün bedelinin çok yüksek olduğunu biliyorum, en az köleliğin bedeli kadar yüksek; aradaki tek fark özgürlüğün bedelini keyif ve gözyaşlarıyla karışmış bile olsa bir tebessümle ödüyorsunuz.
***
birinci, ikinci ve üçüncü karımın aşkını kazanmak için savaştım.birinci, ikinci ve üçüncü karımı terkedecek cesareti bulabilmek için savaştım, çünkü onlara duyduğum aşk bitmiyordu ve gitmek zorundaydım; ta ki beni bulmak için bu dünyaya gelmiş o kişiyi buluncaya kadar ve o bu üç kadından biri değildi.
***
...daha önemli şeyleri unutabilmek için daima serüven arıyorsun.damarlarında akan adrenalini sürekli hissetmek istiyorsun ve onlardan akması gereken tek şeyin kan olması gerektiğini unutuyorsun.
***
sadece merhaba demeye karar veriyorum.sanki hiç gitmemiş gibi.sanki yalnızca bir gün geçmiş gibi, iki yıl, dokuz ay on bir gün ve on bir saat değil.
anlayamadığım şey şu ki esther, eşine onu bulmak için geldiğinde şöyle diyor.
''seni yıllardır bekliyordum. penelope'nin odysseus'u beklediği gibi bekledim, romeo'nun jüliet'i, beatrice'nin dante'yi beklediği gibi.boş stepler senin anılarınla, birlikte geçirdiğimiz zamanlarla, gezdiğimiz ülkelerle, keyiflerimizle, kavgalarımızla dopdoluydu.o zaman geriye ayaklarımın bıraktığı izlere dönüp baktım ve seni göremedim.''
bir sayfa sonra da şöyle diyor.
''hamileyim.buraya bir süre için gelen ve sonra da giden birisinden.''
anlamadım herhalde diye tekrar okudum önceki sayfayı.''nasıl ya hani beklemiştin sen onu'' diye sormadan edemedim kitabın sonunda.
