birçok duyguyu ve unsuru, hemen hemen 2 saatte izleyiciye aktarabilen güzel bir film.
siyaset, aşk, neşe, hüzün, bağlılık, kabulleniş, azim ve vefa gibi duyguları hissettiriyor.
hani çevreme bakıp, kendimden kattım denilen şeyler vardır, şiddeti ve narinliği aynı bünye içerisinde bulunduran ironik şeyler. frida'nın anlık tezatlarını gözler önüne seren, dışının hiçbir zaman içi gibi olmadığını alkış tuttururken hissettiren. belki de herkesin biraz şiddete ihtiyacı vardır. ya da zatan o şiddet bir kere kanıksanmıştır, fakat bizler farkında değilizdir. işte frida bunlardan yataraktan kaçarken buyurmuş, ölüm için zikretmiş.
--spoiler--
umarım çıkış neşelidir.
ve umarım geri dönüşü yoktur..
--spoiler--
