Hiç kimse senin kadar
yakistiramamistir hüznü kendine
Hüzünler ki askin ve siirin
yillanmis sarabidir
damitilmistir acilarin imbiginden
Hüzünler ki sairlerin yüregiden uçusan
sararmis çiçek tozlaridir
Biraz da sairlere özgüdür hüzün
Bozkirin yalimina direnen
solgun bir gül gibi yüzün
Acinin, sabrin ve yalnizligin
sessizligi sarariyor
yorgun güzünde alninin
Ve artik bir bir sey birakamiyorsun
bekleyislerden baska kendine
Biraz da sairlere özgüdür bekleyis
Hiç kimse senin kadar
aliskin degildir ayriliklara
Ayriliklar ki nisanlisidir hasretin
acilar ve türkülerle çeyizlenir
bekleyislerin sararan güzüne
Ve hasret kizil bir güldür
ayriliklarin mendiline nakislanmis
Biraz da sairlere özgüdür hasret
Kerem'i kül eden yangindir gurbet
ferhat'in sabriyla çatlayan kayadir
Sarinarak acinin yorganina
sararmis bir yaprak gibi nakislar
bekleyislerin gergefine hüznü
Gurbet biraz da halep demektir
söylenir adi efsane efsane
Biraz da sairlere özgüdür gurbet
Ayriliklarin çani vurdugunda
savrilir pismanligin kizgin külleri
Bütün sevdalar hasretin yalimiyla tutusmus
bir bozkir türküsüdür kerem'in kavruk bagrinda
ve artik
yollara düsmenin zamanidir
sen olasin halep sehri
Biraz da sairlere özgüdür ayriliklar....
