çocukluktan gelen alışkanlıktır. düşer yaralanırsın, yara zamanla kabuk bağlar, içten içe merak edersin altında ne var diye, çocuksun yaranın iz bırakacığını da bilmezsin, koparıverirsin. zaman geçer nadirde olsa yine yaralanırsın bu kez iz bırakacağını bilsende yavaş yavaş kopartırsın o yarayı. ne kadar büyürse büyüsün insan, o kabuğu kaldırmayı isteyecetir.
