çok mutsuz olduğum anlarda bile mutluymuş yada en azından sorun yokmuş gibi görünüyorum. hani kan kusup kızılcık şerbeti içmek diye bi laf varya ben sanki sürekli o haldeyim. bazen kendim bile performanslarıma şaşırıyorum. mesela dört senelik sevgilim benden ayrıldı üstelik son bi hoşçakal bile demeden numarasını değiştirdi, mail adresini kapattı. benden ayrılmakta haklı olsada bu hareketi çok gururuma dokundu. bir hafta geçti daha ağlamadım bile bide kız olucam. sanki hiçbirşey olmamış gibi günlük hayatıma devam ediyorum. ve hayatımda ondan başka birini sevebileceğimi yada başka biriyle beraber olabileceğimide düşünmüyorum. ama niye böyleyim niye. hastalık mı bu acaba? kendimde sorun olduğunu düşünmeye başladım. piskolojik destek almam lazım.
