dualarin bir yakaris olmasi sonucu ortaya cikan sorundur.
dua cozum degil, icten isteyebilmekte olay.
hani demis ya diyen; sen elmayi seviyorsun diye elmanin da seni sevmesi mi gerek?
ee sen dua ettin diye yukaridaki illa kabul mu etmeli?
hayat bu, sansina kalmis her sey.
ya oluyor ya olmuyor; otesi yok!
ve her dua edenin kabul olmuyor. mesela bir kardesim, gardasim istedigi bir sinav icin dualar etti durdu, cok calisti, birkac puanla olmadi herifin istedigi!
ardindan bir aksam vakti durum hakkinda konusurken bizim bi herif costu da costu! allah, kitap, din, iman, yer gok... kaydirdi her seye herkese...
lan dedim kutsal seyler nihayetinde, kufretme filan derken eleman bombayi patlatti:
" lan, bunca zaman dua ettik ne oldu sanki, ettik ettik, istedik istedik al sonuca bak!"
o zaman bir sey diyemedim bu herife.
ama aradan 3-4 hafta gecti gecmedi, herif -halen calistigi bir işe- basladi!
yani pek cok kisinin arayip bulamadigi bir hayati oldu gibi.
diyecegim su ki, her sey hallolmaz dua ile. kimin neye sahip olacagi bir sekilde cikiyor meydana.
haa, duanin faydasi yok mudur, elbette vardir.
ben her ne kadar suana dek goremesem de...
