zamanın acıyı dindirecek merhemi, teselli edecek bir çift sözü yoktur. insan sadece zamanla ve zaman geçtikçe alışır duruma, kabullenir, bir yenilgi yaşar, teslim olur. bu esnada inancını, umudunu yitirmiş, duygusuzluğundan boş boş bakmaktadır. buna ilaç derler. ama kimse onun zararlı bir ilaç olduğundan bahsetmez.
