martı seslerıyle başlamasa gün,
el de olmasa kahve,
gözlerin kapalı dinlemesende,
insanlar gülmesede yeni güne...
hep kahır olsada,
bıkmasanda,
gök kubbenin altında sevdiğine sarılamasanda...
iki kelam anlatacak kimse olmasada...
herşeyi yaratmış olan tanrı istanbulu yaratırken bölerken ikiye...
biri avrupa biri asya...
sen hep kalan olmuşsan bu işlemde...
durma yürü üstüne...
nede olsa seni yaratanın büyüsü bulaşmıştı üstüne...
yalanda olsa söyle...
insanlar gülüyordu de...
her yeni gün mutluluk olacak deki...
el de kalan son insanlıkta paylaştıkca çoğalsın...
artık kokun istanbuldur...
gözlerin istanbul gecesi...
paylaştıkca çoğalacaktır herşey...
durma yürü üstüne...
nede olsa elde kalan son insanlıksın sen...
