insan ruhu bok gibidir.
zamanla kurur.
ağırlığını kaybeder.
o zaman ruhunu çalan için bir değeri de kalmaz.
çünkü onlar bokun ağırlını çantalarında hissetmek isterler.
kurumuş boku atarlar bi yere.
o bok bir yağmur, bir su bekler.
ve bir gün ıslanıp eski haline döner, canlanır, kanlanır, kokar.
