aralarındaki sevgiye sevgi, saygıya saygı, özgüvene özgüven katan erkektir. böyle bir durumun ne kötülüğü var anlamış değilim. cinsellikten bıktırıldı koca bir nesil. zebil olup gitti insanlığımız. ve insanlık.
ilişkiler artık strateji oyunları gibi. aşk ve seks ego savaşına dönmüş. tüm bunların içerisinde sevdiceğinin ayak tırnaklarına oje süren erkek bir nevi don kişottur. hayali canavarlara karşı savaşan, yüzyıllar öncesinin o fantastik kahramanı gibi.
hem bizler değil miyiz ki istediğimizi bize vermeyen bir kadını aşağılamak için tetikte bekleyen erkek cinsiyeti? bir kadının ayak tırnaklarına oje sürmenin neresi kötü ki?
sevgilerde veya evliliklerde o kutsal söz verilmez mi hani? amerikan filmlerindeki gibi, "hastalıkta ve sağlıkta, ölüm bizi ayırana dek..."
çürüdü mü içerimizdeki duygular? kokusu bu yüzden mi bu kadar berbat? insanlığımız ölüdü mü içerimizde? biz ne zaman kaybettik onurumuzu? haysiyetimizi?
çıkılan her kapıdan ilk önce sevdiceğin geçmesi bir erkeğin erkekliğinden ne götürür? oturulan her masada ilk önce kadının sandalyesi çekilip de onun oturmasına yardımcı olunduktan sonra erkeğin de kendi sandalyesine oturması onun erkekliğini ne kadar eksiltir?
hani erkektik? hani onurluyduk? başımız hep dikti? her şeye gücümüz yeterdi? daha bir kadını kendisine aşık etmeyi başaramayan erkek ne kadar güçlü olduğundan bahsedebilir ki?
daha bir kadına saygı duyup da onun saygısını kazanamayan erkek nasıl erkeliğiyle övünebilir ki?
erkeklik bir cinsel organdan ibaret değil. erkeklik, koca bir yürekten ibarettir .
