iki yüzlüsünüz hepiniz.. sırf hissettiklerinizi yaşamadığınızdan dolayı.. oysa üzülünce ağlamalı insan. aşıkken haykırmalı, sinirliyken küfretmeli, sıkılmışsa gitmeli ,özlemişse aramalı, yenilmişken teslim olmalı, namazda huşuyla, rakıda mezeyle, kavgada yumrukla varolmalı insan. parmak uçlarıyla değil sağlamca tokalaşmalı. öpüşürken gözlerini yummalı insan, müzik yokkende dans edebilmeli.. ve ağlamak için birinin ölmesini beklememeli. sevdiğini söylemek için gitmesini beklememeli..bu kadar basitken mutluluk nasıl oldu da bu kadar zorlaştırabildiniz.
