her yer bina. pencereden perdeyi aralıyorum, hiç tanımadığım insanlar karşımda. dışarıya çıkmak istesem sokaklarda göz ucuyla bakan, tanımaya çalışan insanlar... uzaklarda, tek başıma yaşamak istiyorum. itirafım ise bunun olmayacağını biliyorum. evet, kendime itirafım bu. içten bir of sözlük off!! offff.. üniversite, iş, askerlik, evlilik, çocuk, bir daire ve sonrasında krediyle araba. bu hayat benim değil. bu yolu ben çizmedim. ben seçmedim bu yoldan gitmeyi. cidden ağlamak istiyorum. güneşin doğuşunu izleme hakkım neden elimden alınıyor? saati, hangi günde olduğumuzu neden bilmek zorundayım? sosyal biri gibi davranma zorunluluğu niye? en kötüsü her şeye rağmen yaşama devam etmek. nokta koymaya cesaret edememek. her şeyden şikayet edip ama sonrasında her şeye uymak. hayatımı bunu anlamaya çalışarak geçireceğim ama anlamayacağımı biliyorum. en büyük gizemi hiçbir zaman öğrenemeyeceğim...
