En doğru ve en zirve bir ifade olur; çünkü, Hz Ömer(ra)'in kendi nefsini Efendiler Efendisi'ne karşı -az da başlangıçta bir meyli vardı- tercih etmesi karşısında Efendimiz." Beni kendi nefsinden de fazla sevmedikçe gerçek iman etmiş olamazsın!" buyurması üzerine Hz Ömer(ra):"Seni kendi nefsimden ve herşeyden daha çok seviyorum Ya Rasulallah" demesiyle "işte şimdi oldu Ya Ömer" buyrulmuştur.Yani demek oluyor ki,bazı sözler ve hayat paradigması,süfli gidişata indirgenemez.Belli ritüel düşüncelerle hemen kesip atılabilecek bir mesele de değildir bu! Efendimiz(sav)'i her insandan daha fazla sevmek bir ibadet anlayışı olduğu gibi, Allah'ın da emrettiği bir davranış motifidir.Hal bu iken, bu harekete mizanpaj edasıyla "şirk" diyemeyiz, şirk dememiz için davranışın Allah inancına "ortaklık" vasfedecek seviyede "dualizm" sergilemesi gerekmektedir.Burada ise ilahi bir tavsiye ve yeri geldiğince emir vardır.Çünkü O'nu sevmeden kapalı kapıları açabilmek ve sonsuzluk deryasında yelken açabilmek beyhudedir!
