14.
-
insanın kendine olan saygısını kaybettirip işe yaramaz biri olduğunu sürekli düşündürtmesidir. 4 yıllık kalburüstü bir
üniversite bitirilmiştir. bir tane dil biliniyordur. stajlar yapılmıştır. mezun olunca:" piyasa beni kapacak
olum "gazıyla iş hayatına atılınır. özel sektörde işe başlayınca ilk darbeyi yer:asgari ücret. ulan der ben oakdar
okudum çalıştım bu mu karşılığı diye. sonradan uzayan mesailer, haftada 6 gün çalışma, geç yatan maaş, özelin olmazsa
olmazı mobbing işin içine girince dayanamaz bünye. devlete atim kapağı kurtulim düşüncesi sarar her damarları. belki 4-5
sene dişini sıksa çok daha iyi yerlere gelip maaşı 8-10 bin olabilecektir. tabi eğer o ana kadar akıl ve ruh sağlığını
kaybetmezse. ve girer kpss ye kazanır memur olur. emekliliğine dek sabit bir gelirle, kasvetli binaların içinde
bürokrasi tarafından hakları kısıtlanmış, ağzı var dili yok bir varlık haline gelir.devlet sonuçta, ne kadar çalışırsan
çalış aynı para. bir yerden sonra çalışma azmi de kaybolur. yeni bir şeyler öğrenmek istemez, mesela dil öğrenmeyi bile
gereksiz sayar. neden öğrensin? rekabet yok ki.
işte böyle bir şey memurluk.devlette olan kendine her gün küfreder,neden devletteyim diye.işe yaramaz olduğu hep
aklındadır. özeldeki devlettekine özenir. ama bir gerçek var ki her ikisinin de köle olduğudur. ve türkiyede insanlar
damızlık inek gibi görüldüğü sürece devlet kurtarıcı olarak görülmeye devam edecektir.
