heralde dunyada bununla kıyaslanabilecek boyutta insana aci veren sey azdır. hergun uyandiginda gune aciyla baslamak, unutmayi dilemek.. insanin omrunden omur goturur. biticegini bile bile aci cekmek. ve gun gelir hepsi gecer kendine sorarsin deydimi diye. ama deymemistir gunler haftalar aylar bosa harcanmistir. en kotusude belkide hayatin sonuna kadar icinde bir iz olarak kalir. (bkz: o yuzden asik olmak kotudur)
