koridorda ilerledikçe korkum artıyordu. yaşayacağım azap artık başlasın istiyordum. ne kadar çabuk başlarsa o kadar çabuk biterdi. biraz daha yürüdükten sonra bir kapının önünde durduk. kapının üzerinde benim adım yazıyordu. 1. melek kapıyı açtı ve içeriye girdik. içerisi benim memleketteki odamdı. masam, sandalyem, kül tablam, yatağım... her şeyim yerli yerinde duruyordu. hatta içtiğim 3-4 sigaranın izmariti kültablasının içindeydi. 2. melek "cezanı burada çekeceksin ve günahlarından arınınca gelip seni büyük salona götüreceğiz." dedi. 1. melek "bol şans dostum, inşallah çabuk kurtulursun." diyerek kapıdan çıktılar. oda benim için korku kapanı oldu. ne ile karşılaşabilirdim ki? beni neyle sınayacaklardı acaba?
odanın içinde volta atmaya başladım. 2 adım sağa 2 adım sola. derken kapı açıldı ve annem: "murtaza yemek hazır." dedi.
