küçükken bebeklik arkadaşımla çok pis işlere bulaşmıştık. 5 yaşın da marketi soyuyorduk. o ordan bakkal amca ( umarım hakkını helalettin beybaba, pişmanım ama bizi de anla. para vermiyolardı işte bizde çocuğuz en nihayetin de öhüühüü)'yı oyalarken bende çikolata, cips, şekerleme ne bulduysam indiriyordum cebe. e malum bedava sirke baldan tatlıdır. biz bunu alışkanlık haline getirmiştik ta ki sınıf arkadaşım mert (allah'ın cezası) bizim tayfaya katılana kadar. bi kere birlikte iş yapalım demiştik. dakka bir gol bir. çocuğun annesi yakaladı bizi. kendi çocuğunu alıp çıktı işin içinden. biz öyle kaldık anadan üryan. bu amca bizi evir çevir döv tabii sonra annelerimiz gelmişti tüm apartmana rezil edilmiştik. kıpkırmızı olmuştuk. dışlanmıştık arkadaşlarımız tarafından, dalga geçiyorlardı, bişey diyemiyorduk tabii. ne diyebilirsin ki? ama iyi olmuş. o gün bugündür kimseden izinsiz bişey almamayı öğrenmiş oldum. *
