ilk-ortaokul "beden" derslerinin müfredatının vazgeçilmezi olan o iğrenç tahta kasadan taklayla öbür tarafa atlayamamak. kafayı ya kasanın köşesine toslamak ya koşarak yaklaşmışken tırsıp vazgeçmek şeklinde sınıfa rezil olmak ya da boynu kırarcasına yarım yamalak bir taklayla yan tarafa,minderin dışına paldır küldür yayılmak. ulan tam bir rezillik ve kaostu o ders. kafaya taktıkça daha bir tedirgin olur hiç atlayamazdım. bir de amuda kalkıp bacakları düz ve gergin tutup tam bir pozisyon gösterip not almak. ya anladım ki bu beden eğitimi dersleri sendrom dolu yıllar bırakmış bende spor sevgisi yerine.
