bir boşluktan bedenin en dipteki betona çarpan hayaliyle dans ediyorum. bedeller söz konusu olunca ruh aciz kalıyor terk etmek istiyor bu zavallı et yığınını. anlamsız bir karanlıkla ayrıl benden diyor ve beni özgür kıl hapsettiğin kemik kafesinden. aç kilidini, kır zincirlerimi bin yıllık hasretin vuslat zamanı gelsin. bu çelişkiler azabı sona ersin ve gidilmeyen yol akılda kalan yoldur bilmecesi çözülsün. gidişimle karanlık gizemini kucaklayacak, ardıma bakmayacak kadar cesurum sonsuzluğun.... ve ipleri kopardı canbaz
