ben de sordum. ben de bu erkeklerdendim. bir erkek için gerçekten kolay değildir. utana sıkıla sorulur bu soru. ben sadece çok sevdiğim kadına sorabilirim bunu...
o zamanlar öğrencilik hali tabi, seviyorsun da kızı aşıksın sırılsıklam. beraber dışarı çıkmalar, sinemaya gitmeler, kahveler, biralar, birlikte yenen yemekler... ve bir zaman sonra biten para. annen baban sevdiceğinle her gün gez dolaş diye hesaplayarak göndermiyor ki sana para:) bir noktada bir de bakıyorsun ki para bitmiş. hanım kızımız hadi sinemaya gidelim diyor; kitleniyorsun. akşam dışarı çıkalım diyor; ıı ııh tık yok!
sonunda bakarsın gözlerinin içine sormadan önce, sorarken kaçıracağın gözlerin için vicdan muasebesidir bu aslında. dersin ki:
hayatm bende hiç para kalmadı, yani ee şeyy... bitiremezsin, toparlayamazsın cümleyi. ama o seni anlar zaten -o yüzden aşıksındır ona! seni anladığı için!
bu sorun çözülür böylelikle. beraber olursunuz, hayatın her şeyini işte o zaman paylaşırsınız. ilişki sadece sex yapmaktan ve eğlenmekten ibaret değildir. ilişki sadece tarafların birbirlerine biçtiği rolleri biri illallah edene kadar oynamak hiç değildir. bunu anlarsınız ikiniz de. dünyanın en güzel duygusudur bu. o günleri, o anların bana verdiği dersleri asla unutmayacağım.
ulan amma da dramatize ettin olayı lavuk diyebilirsiniz içinizden. vallahi öyle değil işte. hayat bu!
şimdi allah'a binlerce kez şükür bunu diyecek bir durumum yok. bunu diyen herkes için de dileğim gönüllerine göre versin allah.
bu soruyu sormadım epeydir kimseye, ama bunu sorduğum kadar da sevemedim kimseyi. ondan özlerim o günleri...
