Kulaklarımda iltihap var tam iki gündür. Sol taraf tıkalı, sağ taraf yarı açık, monodan akıyor hayat beynimin içine. Tutup sertçe çekiyorum sol kulağımı, bir ara açılıyor ve kelimeler koşuyor kulağımdan içeri. sonra istanbul trafiği gibi zırt diye tıkanıyor. Aynı o an gibi küfrediyorum hastalığıma ve yalnızlığıma. Ve işte o an hastalık uçup gidiyor ve işte ebedi yalnızlık.
Evde kaldığım süre boyunca, o süre boyunca, saatlerce hatta günlerce, neredesiniz ey katili yalnızlığın?
